Nooit te oud

4/5 ( ratings)

Bij het ouder worden staat welzijn voorop. Het verkoopt beter dan pijn, roept positievere gevoelens op. Welzijn is een woord dat verbindt en verzamelt. Pijn roept daarentegen angst op en onmacht – zelfs gevoelens van boosheid. Dat er ook pijn kan zijn in de ouderdom, zal niemand ontkennen. Toch zien we dat liever niet. Welzijn is een hoopvol woord. Pijn kan al snel aan hopeloosheid raken.
Welzijn dus. Maar in dit boek zijn de spotlights niet gericht op de waarde van gezonde voeding of voldoende beweging, op het plezier dat men kan hebben aan goede tijdsbesteding, op vakantiemogelijkheden voor ouderen, op yoga of fitness, op de waarde van uiterlijke verzorging. Het gaat hier om de innerlijke beleving van welzijn.
De vraag naar ‘welzijn’ en ‘zingeving’ krijgt een nieuwe betekenis als beide niet meer zo vanzelfsprekend zijn; als zich verlies aandient. Allerlei soorten pijn kunnen zich aandienen. Juist dán moeten welzijn en zingeving opnieuw worden ontdekt… een soms moeizame ontdekkingstocht. Die tocht kan niet gegaan worden zonder de weg erheen te benoemen, een weg die ook langs pijn en verlies voert.
Ik hoop in dit boek niet aan de pijn het laatste woord te geven. Ik wil wel proberen de pijn beter te verstaan, haar serieus nemen, opdat er verlichting gevonden kan worden.
We verkennen hier een aantal pijnmomenten die zich bij het alsmaar ouder worden kunnen voordoen. Sommigen hebben een lange oude dag met veel voorspoed en gezondheid en anderen hebben juist veel pijn en tegenspoed. Voor heel wat mensen is vooral het laatste jaar of zijn de laatste jaren zwaar – na een leven waarin er veel was om dankbaar voor te zijn.