In de jaren zestig nam John Lennon een ‘draagbare’ jukebox mee op tournee om zijn veertig favoriete liedjes altijd bij zich te heb- ben. Deze KB Discomatic bevatte zijn muzikale geheugen en, in sommige gevallen, de blauwdruk voor nieuwe liedteksten.
Omdat elke kunstenaar zijn eigen KB Discomatic heeft, werd Ingmar Heytze door zijn uitgeverij naar zijn poëtische jukebox gevraagd.
Het resultaat is De veertig van Heytze, een ultieme keuze uit alle poëzie die Ingmar Heytze heeft gelezen. Het zijn gedichten die volgens de dichter ‘soms zo mooi zijn dat ik weet dat ik het nooit zal kunnen, soms zo vreemd dat het me uitdaagt om zelf zoiets te proberen, soms zo herkenbaar dat ik bijna vergeet dat ik het niet zelf geschreven heb.’
Bij elk opgenomen gedicht schreef Heytze een inleiding, waarin hij op openhartige wijze vertelt hoe het betreffende gedicht in zijn hoofd weerkaatst. Is poëzie ondoorgrondelijk? Niet als Ingmar Heytze je gids is en je 96 pagina’s lang zijn aanstekelijke blik mag lenen.
Met onder andere:
- ‘Verdemen’ Gerrit Achterberg
- ‘Reisbrief ’ Bergman
- ‘De laatste man die Oebychs sprak’ John Burnside
- ‘Het zou kunnen dat ik dit…’ Ellen Deckwitz
- ‘Dagen’ James Fenton • ‘Kortrijk’ Luuk Gruwez
- ‘Het boek van mijn vijand ligt bij De Slegte’ Gerrit Komrij
- ‘Het is een magere troost…’ Tom Lanoye
- ‘Vuistregels’ K. Michel
- ‘In de verte’ K. Schippers
- ‘Tot besluit’ Menno Wigman
In de jaren zestig nam John Lennon een ‘draagbare’ jukebox mee op tournee om zijn veertig favoriete liedjes altijd bij zich te heb- ben. Deze KB Discomatic bevatte zijn muzikale geheugen en, in sommige gevallen, de blauwdruk voor nieuwe liedteksten.
Omdat elke kunstenaar zijn eigen KB Discomatic heeft, werd Ingmar Heytze door zijn uitgeverij naar zijn poëtische jukebox gevraagd.
Het resultaat is De veertig van Heytze, een ultieme keuze uit alle poëzie die Ingmar Heytze heeft gelezen. Het zijn gedichten die volgens de dichter ‘soms zo mooi zijn dat ik weet dat ik het nooit zal kunnen, soms zo vreemd dat het me uitdaagt om zelf zoiets te proberen, soms zo herkenbaar dat ik bijna vergeet dat ik het niet zelf geschreven heb.’
Bij elk opgenomen gedicht schreef Heytze een inleiding, waarin hij op openhartige wijze vertelt hoe het betreffende gedicht in zijn hoofd weerkaatst. Is poëzie ondoorgrondelijk? Niet als Ingmar Heytze je gids is en je 96 pagina’s lang zijn aanstekelijke blik mag lenen.
Met onder andere:
- ‘Verdemen’ Gerrit Achterberg
- ‘Reisbrief ’ Bergman
- ‘De laatste man die Oebychs sprak’ John Burnside
- ‘Het zou kunnen dat ik dit…’ Ellen Deckwitz
- ‘Dagen’ James Fenton • ‘Kortrijk’ Luuk Gruwez
- ‘Het boek van mijn vijand ligt bij De Slegte’ Gerrit Komrij
- ‘Het is een magere troost…’ Tom Lanoye
- ‘Vuistregels’ K. Michel
- ‘In de verte’ K. Schippers
- ‘Tot besluit’ Menno Wigman