In 1876 ligt de oude Truganini, de laatste nog levende Tasmaanse vrouw, op haar sterfbed. Ze kijkt terug op haar leven, en vooral op de ondergang van de Tasmaniërs na de komst van de blanke kolonisten in 1803. Haar verhaal is er één over het egoïsme, de wreedheid en het grote onbegrip van de Britten voor de inboorlingen en hun cultuur.
In 1876 ligt de oude Truganini, de laatste nog levende Tasmaanse vrouw, op haar sterfbed. Ze kijkt terug op haar leven, en vooral op de ondergang van de Tasmaniërs na de komst van de blanke kolonisten in 1803. Haar verhaal is er één over het egoïsme, de wreedheid en het grote onbegrip van de Britten voor de inboorlingen en hun cultuur.