Türk Edebiyatının en ayrıksı yazarlarından Vüs’at O. Bener’in yapıtını etraflıca ele alan bu derleme, Yazı ve Suret adıyla başlattığımız edebiyat monografisi dizisinin ilk kitabı olarak yayımlanıyor.
Bir Tuhaf Yalvaç’ın ilk bölümünde, yazar üzerine yazılmış eleştiri ve inceleme yazılarına yer veriliyor. Öykü ve romanlarını ele alan metinlerin yanı sıra, Bener’in oyunlarının derinlemesine irdeleyen akademik yazıları da içeren bu bölüm, sıradışı bir düzyazı dilini aralamaya çalışıyor. İkinci bölüm, son 20 yıl içinde Vüs’at O. Bener’le yapılmış çeşitli söyleşilerden oluşuyor. Bu bölümde, Bener’i yazmak eylemine bulaştıran etkenleri, yazar ve yapıt arasıdaki ilişkiyi, uzun boşlukların nedenlerini biraz olsun görmek mümkün oluyor.
Üçüncü bölümde, Bener’in 1994 yılında kaleme aldığı Kendi Öyküsü başlıklı metni yer alıyor. Kendi hayatının ‘an’larına küçük ve ironik dokunuşlarla değip geçen bu özyaşamöyküsel metinde, Bener’in, yaşanmış olanı yazarken bile kurmacanın tadını okurdan esirgemediği gözleniyor.
Kitabın son bölümü titizlikle hazırlanmış Vüs’at O. Bener Bibliyografyası’na ayrılmış.
Türk Edebiyatının en ayrıksı yazarlarından Vüs’at O. Bener’in yapıtını etraflıca ele alan bu derleme, Yazı ve Suret adıyla başlattığımız edebiyat monografisi dizisinin ilk kitabı olarak yayımlanıyor.
Bir Tuhaf Yalvaç’ın ilk bölümünde, yazar üzerine yazılmış eleştiri ve inceleme yazılarına yer veriliyor. Öykü ve romanlarını ele alan metinlerin yanı sıra, Bener’in oyunlarının derinlemesine irdeleyen akademik yazıları da içeren bu bölüm, sıradışı bir düzyazı dilini aralamaya çalışıyor. İkinci bölüm, son 20 yıl içinde Vüs’at O. Bener’le yapılmış çeşitli söyleşilerden oluşuyor. Bu bölümde, Bener’i yazmak eylemine bulaştıran etkenleri, yazar ve yapıt arasıdaki ilişkiyi, uzun boşlukların nedenlerini biraz olsun görmek mümkün oluyor.
Üçüncü bölümde, Bener’in 1994 yılında kaleme aldığı Kendi Öyküsü başlıklı metni yer alıyor. Kendi hayatının ‘an’larına küçük ve ironik dokunuşlarla değip geçen bu özyaşamöyküsel metinde, Bener’in, yaşanmış olanı yazarken bile kurmacanın tadını okurdan esirgemediği gözleniyor.
Kitabın son bölümü titizlikle hazırlanmış Vüs’at O. Bener Bibliyografyası’na ayrılmış.