ชีวิตคู่สำหรับผม คือการที่ ‘เรา’ สองคนได้ก้าวเดินไปพร้อม ๆ กัน ได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เป็นคู่คิด...และคู่ชีวิตของกันและกัน ทว่า...วันคืนที่ได้อยู่กับ ‘มาโปรด’ นั้น กลับทำให้ผม...ไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นคู่ชีวิตเลยสักนิด ผมเหมือนเป็นแค่ของบางอย่างที่เขาจำเป็นต้องมี เป็นของ...ที่ขาดหายไปไม่ได้ แต่มีอยู่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ‘พี่โปรด... ผมไม่รู้แล้วว่าทุกวันนี้ ระหว่างเรา มันยังเหลือความรักอยู่ไหม หรือมันแค่ความเคยชินที่เรามีกัน แค่ความรู้สึกผูกพัน...แต่หัวใจเราไม่ได้รู้สึกต่อกันเหมือนเดิม แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้น... พี่โปรดปล่อยผมไปได้หรือเปล่า ผมไม่อยากถูกพี่ขังด้วยคำว่ารักที่พี่ไม่ได้รู้สึกถึงมันต่อไปอีกแล้ว’ ‘ปลื้มจะไปจากพี่ได้...ก็ต่อเมื่อเราตายจากกันไปเท่านั้น ...ตอนนี้ อย่าหวังให้มากเลย’ // คำโปรยปกหลัง
ชีวิตคู่สำหรับผม คือการที่ ‘เรา’ สองคนได้ก้าวเดินไปพร้อม ๆ กัน ได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เป็นคู่คิด...และคู่ชีวิตของกันและกัน ทว่า...วันคืนที่ได้อยู่กับ ‘มาโปรด’ นั้น กลับทำให้ผม...ไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นคู่ชีวิตเลยสักนิด ผมเหมือนเป็นแค่ของบางอย่างที่เขาจำเป็นต้องมี เป็นของ...ที่ขาดหายไปไม่ได้ แต่มีอยู่ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ‘พี่โปรด... ผมไม่รู้แล้วว่าทุกวันนี้ ระหว่างเรา มันยังเหลือความรักอยู่ไหม หรือมันแค่ความเคยชินที่เรามีกัน แค่ความรู้สึกผูกพัน...แต่หัวใจเราไม่ได้รู้สึกต่อกันเหมือนเดิม แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้น... พี่โปรดปล่อยผมไปได้หรือเปล่า ผมไม่อยากถูกพี่ขังด้วยคำว่ารักที่พี่ไม่ได้รู้สึกถึงมันต่อไปอีกแล้ว’ ‘ปลื้มจะไปจากพี่ได้...ก็ต่อเมื่อเราตายจากกันไปเท่านั้น ...ตอนนี้ อย่าหวังให้มากเลย’ // คำโปรยปกหลัง