Οι ατυχίες της ψυχής

0/5 ( ratings)

Δεν θεωρώ ατιμωτική την ηλιθιότητα. Πιστεύω πως αν δεν ήσουν μια φορά στη ζωή σου ηλίθιος, και μάλιστα βαθιά ηλίθιος, δεν έχεις καμιά πιθανότητα να υποψιαστείς τί είναι η ζωή. Νομίζω πως χρωστούμε στους ηλίθιους περισσότερα απ' όσα πιστεύουμε.
Αυτοί τραβούν και πάντα τραβούσαν κουπί, με την ενεργητικότητα, την αξεπέραστη ζωτικότητά τους.
Δίχως τους ηλίθιους, όλα θα είχαν βουλιάξει στον μηδενισμό!
Ο κόσμος θα είχε εξαφανιστεί, από φόβο μη γελοιοποιηθεί!

Με αυτό το μυθιστόρημά της η εβραϊκής καταγωγής ρουμάνα συγγραφέας Ανα Νόβακ μάς φέρνει αντιμέτωπους με ένα μυστήριο της απτής καθημερινότητας: σε ποιον πραγματικά απευθυνόμαστε όταν μιλάμε στον εαυτό μας για τον εαυτό μας; Μ' άλλα λόγια, ποιος είναι ο τελικός αποδέκτης των ατελείωτων και σχοινοτενών μονολόγων στους οποίους αναλώνεται ο καθένας μας από τη στιγμή που θα υποστεί τις παρθενικές του ψυχικές και ηθικές καθιζήσεις; [...] Χρησιμοποιώντας έναν επιθετικό, ειρωνικό αλλά και άκρως εξομολογητικό τόνο, η Νόβακ προβαίνει σε κάτι σπάνιο: φαίνεται να αντιπαραβάλλει την ανείπωτη φρίκη του Ολοκαυτώματος με τις μικρές φρίκες της καθημερινότητας, της οικογενειακής ζωής κτλ., μια οπτική που απέχει πολύ από των περισσότερων που γλίτωσαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα. Η αφηγήτρια, βέβαια, επέζησε , όμως αν το παράλογο του Αουσβιτς τής δίδαξε κάτι, δεν είναι η υποτιθέμενη μαγεία της ζωής αλλά η άρνηση να αυτο-παραμυθιαστεί ξανά, να αφεθεί και πάλι στη μαγική πλευρά της ύπαρξης.