იასე ფალავანდიშვილმა, - ამ ავანტიურისტული ბუნების, ზნეობისაგან სავსებით თავისუფალმა ადამიანმა, - შეთქმულება რომ გასცა, არ არის გასაკვირი; გასაკვირი ისაა, შეთქმულებმა იგი ისე რატომ დაიახლოვეს, რომ იასე, ფაქტობრივად, ,,ფარული საზოგადოების" ერთ-ერთ წარმმართველ ფიგურად იყო ქცეული.
იასე შეთქმულთა შეკრებებზე დაბეჯითებით მოითხოვდა, აჯანყების ღამეს ჩემი ძმა უნდა მოკვდეს და, - თუ თქვენ არ იზამთ, - ამ საქმეს მე თვითონ ვიკისრებო; თანაც, ღვიძლ ძმას ნაირგვარ აღსასრულს უმზადებდა: მოკვლას, დახრჩობას, მოწამვლას...
სერგეი მაქსიმოვის მოგონებაში ჩვენ ვხედავთ უცნაურად სახეცვლილ იასე ფალავანდიშვილს: ღვთისმოსავს, პეჩორის ღატაკ მოსახლეობაზე გადაგებულს, კეთილშობილებით, ურყევი ავტორიტეტითა და ყოვლად უმწიკვლო რეპუტაციით გამორჩეულსა და სახელმოხვეჭილს...
იასე ფალავანდიშვილმა, - ამ ავანტიურისტული ბუნების, ზნეობისაგან სავსებით თავისუფალმა ადამიანმა, - შეთქმულება რომ გასცა, არ არის გასაკვირი; გასაკვირი ისაა, შეთქმულებმა იგი ისე რატომ დაიახლოვეს, რომ იასე, ფაქტობრივად, ,,ფარული საზოგადოების" ერთ-ერთ წარმმართველ ფიგურად იყო ქცეული.
იასე შეთქმულთა შეკრებებზე დაბეჯითებით მოითხოვდა, აჯანყების ღამეს ჩემი ძმა უნდა მოკვდეს და, - თუ თქვენ არ იზამთ, - ამ საქმეს მე თვითონ ვიკისრებო; თანაც, ღვიძლ ძმას ნაირგვარ აღსასრულს უმზადებდა: მოკვლას, დახრჩობას, მოწამვლას...
სერგეი მაქსიმოვის მოგონებაში ჩვენ ვხედავთ უცნაურად სახეცვლილ იასე ფალავანდიშვილს: ღვთისმოსავს, პეჩორის ღატაკ მოსახლეობაზე გადაგებულს, კეთილშობილებით, ურყევი ავტორიტეტითა და ყოვლად უმწიკვლო რეპუტაციით გამორჩეულსა და სახელმოხვეჭილს...