'เขา' และ 'เธอ' หลงรักในความไม่เพอร์เฟกต์ของกันและกัน ชีวิตที่เคยเรียบสงบของ ‘ปาลิน’ ค่อยๆ มีบาดแผลแหว่งเว้า โลกที่เคยสวยมีสีสดใสเปลี่ยนเป็นสีหม่นเพราะเขา เช่นเดียวกับ ‘ธิบดี’ ที่ใช้ชีวิตภายใต้โลกสีดำมาจนจำวันเวลาไม่ได้ เมื่อรู้ตัวอีกที สีดำที่เขาเคยเห็นก็ค่อยๆ เจือจางกลายเป็นสีเทาในที่สุด เขามีหัวใจหนึ่งดวง เธอมีหัวใจหนึ่งดวง แต่ทั้งเขาทั้งเธอ กำลังจะมีโลกที่เป็นสีเดียวกัน ++++++++ “หนีครั้งแรกได้นี่ติดใจมากใช่ไหม ถึงได้ใจกล้าหนีออกจากไร่ซ้ำสองแบบนี้ คราวนี้ฉันคงต้องสั่งคนใหม่ว่าถ้าพบเจอเธอให้วิ่งเข้าใส่ได้เลย อย่าทำเป็นเมินเฉยเหมือนครั้งแรก” “...” “ไป กลับ” มือใหญ่ดึงแขนเล็ก ทว่าหญิงสาวก็สะบัดออก พร้อมกับขยับถอยห่างหลายเมตร คิดในใจอย่างตื่นตระหนกว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอหนี ในเมื่อยังกกกอดอยู่กับผู้หญิงของเขา เอาเวลามาสนใจเรื่องของเธอทำไมกัน?! “ฉันจะกลับบ้าน” “เท่าที่จำได้ ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระนะ” “คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันได้รับมันสาสมกับความผิด ฉันได้รับผลการกระทำของตัวเองแล้ว” “กลับ-ไร่” “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะกลับบ้าน!” “ทำไม จะกลับไปหาใคร” “กลับไปหาใครมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ” “ฉันไม่ให้เธอกลับ” “คุณมันเลว” ความอดกลั้นที่มีกำลังจะหมด ยิ่งเห็นหน้าเขาก็ยิ่งจำบทสนทนาที่กัดกร่อนหัวใจเธอได้เป็นอย่างดี “ทำลายชีวิตฉันจนป่นปี้ขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกงั้นเหรอ” “ทำไมฉันต้องพอใจ” ธิบดีถามเสียงเยาะ คำเตือน : กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจสั่งซื้อ : นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายดราม่า : นิยายเรื่องนี้มีฉากรุนแรงและคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
'เขา' และ 'เธอ' หลงรักในความไม่เพอร์เฟกต์ของกันและกัน ชีวิตที่เคยเรียบสงบของ ‘ปาลิน’ ค่อยๆ มีบาดแผลแหว่งเว้า โลกที่เคยสวยมีสีสดใสเปลี่ยนเป็นสีหม่นเพราะเขา เช่นเดียวกับ ‘ธิบดี’ ที่ใช้ชีวิตภายใต้โลกสีดำมาจนจำวันเวลาไม่ได้ เมื่อรู้ตัวอีกที สีดำที่เขาเคยเห็นก็ค่อยๆ เจือจางกลายเป็นสีเทาในที่สุด เขามีหัวใจหนึ่งดวง เธอมีหัวใจหนึ่งดวง แต่ทั้งเขาทั้งเธอ กำลังจะมีโลกที่เป็นสีเดียวกัน ++++++++ “หนีครั้งแรกได้นี่ติดใจมากใช่ไหม ถึงได้ใจกล้าหนีออกจากไร่ซ้ำสองแบบนี้ คราวนี้ฉันคงต้องสั่งคนใหม่ว่าถ้าพบเจอเธอให้วิ่งเข้าใส่ได้เลย อย่าทำเป็นเมินเฉยเหมือนครั้งแรก” “...” “ไป กลับ” มือใหญ่ดึงแขนเล็ก ทว่าหญิงสาวก็สะบัดออก พร้อมกับขยับถอยห่างหลายเมตร คิดในใจอย่างตื่นตระหนกว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าเธอหนี ในเมื่อยังกกกอดอยู่กับผู้หญิงของเขา เอาเวลามาสนใจเรื่องของเธอทำไมกัน?! “ฉันจะกลับบ้าน” “เท่าที่จำได้ ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระนะ” “คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันได้รับมันสาสมกับความผิด ฉันได้รับผลการกระทำของตัวเองแล้ว” “กลับ-ไร่” “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะกลับบ้าน!” “ทำไม จะกลับไปหาใคร” “กลับไปหาใครมันก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับคุณ” “ฉันไม่ให้เธอกลับ” “คุณมันเลว” ความอดกลั้นที่มีกำลังจะหมด ยิ่งเห็นหน้าเขาก็ยิ่งจำบทสนทนาที่กัดกร่อนหัวใจเธอได้เป็นอย่างดี “ทำลายชีวิตฉันจนป่นปี้ขนาดนี้แล้วยังไม่พอใจอีกงั้นเหรอ” “ทำไมฉันต้องพอใจ” ธิบดีถามเสียงเยาะ คำเตือน : กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจสั่งซื้อ : นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายดราม่า : นิยายเรื่องนี้มีฉากรุนแรงและคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ