(Za)Misliti revoluciju

5/5 ( ratings)

''Kraj kratkog dvadesetog veka donosi imanentističku viziju revolucije koja se prepliće sa kontrarevolucionarnim talasom, s njim deli istu teritoriju, daje druge odgovore na ista pitanja, daje čak slične odgovore. Ta vizija je oslobođena teleološkog istorijskog horizonta, ali ipak s druge strane prožeta teološko-političkom habitusom . Samo tako možemo objasniti upadljivi nedostatak termina „revolucija“ u Virnovom tekstu, njeno simptomatično odsustvo koje ipak odaje sveprisutne tendencije revolucionisanja imanentne socijalnom polju. U odnosu na početak veka, i na Gramšijevu povesno-dijalektičku vizuru koja iza sebe još nema dvadesetovekovno iskustvo tragedija i poraza, vrlo često postoperaitički autonomistički autori, kako kaže Majkl Hardt, predlažu ono nemoguće kao da je jedina razumna opcija . Zato ono što spaja početak i kraj veka, koji se prelamaju na primeru Gramšijevog i Virnovog teksta, jeste ipak sličan habitus, koji može da deluje kao optimizam , mada se u stvari radi o teorijskom držanju prema praksi koje ukida kantovsku posmatračko-spoznajnu distancu i stalno se bori sa njenim kontradiktornim povratkom. Dvadeseti vek nas je dakle oslobodio privilegije pukog posmatranja ali nas je možda stavio pred jednu drugu distancu: to više nije simultana „posmatračka“ distanca, niti vremenska distanca u odnosu na propale revolucije, nego distanca spram budućnosti, spram mogućnosti njene izgradnje u drugačijim okvirima.''

SADRŽAJ:

Saša Hrnjez, NA DISTANCI SA REVOLUCIJOM – POGLED S POČETKA I S KRAJA 20. VEKA

Paolo Virno, VIRTUOZNOST I REVOLUCIJA: POLITIČKA TEORIJA EGZODUSA

Antonio Gramši, POLITIČKI SPISI