Αν

5/5 ( ratings)

Αν μου δίναν έν’ άλογο μαύρο
και μου λέγαν τον δρόμο μου να ’βρω…

Αν μου δίναν κλωστές να κεντήσω
και μου λέγαν τον κόσμο να ντύσω…

Αν μου δίναν τις πίκρες τους όλοι
και μου λέγαν να χτίσω μια πόλη…

Μικρέ ή μεγάλε αναγνώστη, πριν ανοίξεις το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, απάντησε σ’ αυτά τα «αν» με τη δική σου φαντασία. Και κάν’ το σαν παιχνίδι: κάθε φορά που θα θέλεις να το ξεφυλλίσεις, να βρίσκεις και μια καινούρια απάντηση.

Θα εκπλαγείς με το πόσο ποιητικά και πόσο όμορφα θα βλέπεις όλα τα καθημερινά σου «αν», αφού, μαζί με το βιβλίο, θα έχεις ανοίξει πια και την καρδιά σου.

Γράφει η Αγ. Δημητρούκα:

Οι «Διφωνίες», στις οποίες ανήκει και το ΑΝ, μουσικά δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Οι στίχοι τους, όμως, ποιητικοί και με πολλές εικόνες, δίνουν αφορμή για εικαστική ανάγνωσή τους. Το ΑΝ, ίσως το μόνο για παιδιά και μαζί για μεγάλους από τον συγκεκριμένο κύκλο, τριάντα πέντε χρόνια μετά είχε την καλή τύχη να συναντήσει το βλέμμα, την ψυχή και τους χρωστήρες του Τάσσιας στην κοντινή Καταλονία, να συγκινήσει φίλους απ’ όλο τον κόσμο ώστε να το μεταφράσουν και να γίνει ο σπόρος ενός ποιητικού έρωτα στη μακρινή Βραζιλία.

[Aπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου]