Monumenten, Landschappen en Archeologie (#2016-02)

5/5 ( ratings)

Restauratie en herwaardering van het monumentale station van Leuven
Nieuwe tijden, nieuwe noden. Het reizigersvervoer is in constante evolutie. Om het station van Leuven hieraan aan te passen, was meer nodig dan een facelift. Dieter Nuytten en Ben Janssens tonen aan dat met veel creativiteit, technische kennis, materiaaltechnisch vooronderzoek en respect voor erfgoedwaarden een eeuwenoud stationsgebouw aan al deze noden kan voldoen en daarbij haar rol als markant perspectiefgebouw in het stadslandschap kan blijven spelen. De lang onder verlaagde plafonds verborgen interieuraankleding deed hierbij een verrassend wederoptreden. De oorspronkelijke inrichting vertelt overigens een stukje sociale geschiedenis uit de tijd dat er nog een eerste, tweede en derde klasse bestond, met eigen wachtzalen en loketten.

Een kwarteeuw Antwerpse monumentenzorg onder Lode De Barsée
In Japan worden mensen met uitzonderlijke vaardigheden of kennis als living national treasure beschermd, maar in Vlaanderen viel die eer tot nu toe slechts te beurt aan één persoon: Lode De Barsée, de grondlegger van de Antwerpse monumentenzorg in de decennia na de Tweede Wereldoorlog, die door toenmalig cultuurminister Rika De Backer bij zijn pensioen als monument beschermd werd! Tegelijkertijd 'een kind van zijn tijd' en 'zijn tijd ver vooruit', speelde De Barsée een niet te onderschatten rol in de evolutie van het inzicht en de praktijk van stedelijke monumentenzorg, in een periode waarin stadssanering bijna synoniem was aan slopen. Tijdens de zestiger jaren werd tegelijkertijd, mede door de niet aflatende inbreng van De Barsée, stapsgewijs de basis gelegd voor een meer wetenschappelijke, interdisciplinaire en historisch onderbouwde erfgoedzorg. Julie Verhelst volgt De Barsée tijdens zijn lange loopbaan en beschrijft zijn verwezenlijkingen, publicaties en zijn persoonlijke evo

Het naoorlogse restauratieproject van de glasramen van Michel Martens in de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Nieuwpoort
Kunstglazenier Michel Martens is bekend voor zijn vooruitstrevende glasontwerpen. Na zijn figuratieve beginperiode evoleerde hij geleidelijk naar een totale abstractie. Minder bekend echter is zijn rol bij de restauratie van glasramen in de wederopbouwperiode na de Tweede Wereldoorlog. Zsuzsanna Böröcz belicht het naoorlogse restauratieproject van de glasramen van neogotieker Gust Ladon in de kerk van Nieuwpoort. Michel Martens respecteert de ontwerpen van zijn voorganger, maar voegt er zijn typische gekleurde vlakken aan toe. Een en ander gaat niet van een leien dakje: een niet aflatende reeks ontwerpen moet worden voorgelegd aan het kritisch advies van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen. Al bij al een werk van lange adem!