Rustig aan, tijger

3.2/5 ( ratings)

‘Ik was Thomas kwijtgeraakt zoals je bepaalde truien kwijtraakt – ze liggen in je kast, je weet dat ze er liggen, maar er komen andere truien op te liggen, warmere truien, mooiere truien, en bovendien: je zoekt er niet meer naar. Je verhuist naar een nieuwe stad, je krijgt iets dat je best een loopbaan mag noemen, collega’s, een kantoor, je komt in de mr, je hebt trouwerijen, cursussen digitalisering, vve-vergaderingen, verjaardagen van de vriend van de beste vriendin van je vriendin. Wat je jezelf voorhoudt: “Je moet leven als een bourgeois, maar denken als een halfgod.”'

Het eerste bericht was: zijn zus heeft hem gevonden. Daarna kwam er geen verder bericht, het was alleen die schimmige mededeling die ons lanceerde, in een café aan de Noordermarkt, waar wij oud-Leidenaren die avond toevallig al hadden afgesproken. Er kwam geen bittergarnituur op tafel, dat was onze concessie aan de toestand, ons halfstok.’

De hoofdpersonen van Rustig aan, tijger rijzen op en vliegen de wereld in. Ze wagen zich aan hypotheken, huwelijken en onhandige affaires, ze richten reclamebureaus op, schrijven bestsellers, gaan in therapie, ontdekken dat ze in dienst zijn van totalitaire sjeiks en beginnen per ongeluk populistische bewegingen. Kortom, dingen die ons allemaal kunnen overkomen.

Aan de hand van wie ze liefhebben en de manier waarop ze afscheid nemen, wat ze creëren en wat ze kapotslaan proberen ze onmogelijke vragen te beantwoorden: wat ben ik waard? Welke rol speel ik? En als niet alles om mij draait, om wie dan wel?