موقعی که مخمصهی حیوانات جان رید را به زبان انگلیسی میخواندم و با مزرعهی حیوانات جورج اورول مقایسه کردم، یک نکته مدام از گوشه و کنار ذهنم سرک میکشید، اینکه فارغ از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالكتیك آثار ادبی جذاب است. چه در آرا و افکار سیاسی و چه در مكتبها و سبکهای ادبی، روشی که اورول یا جان رید در پیش گرفتند به نظرم ادامهی روش ایزوپ یا کلیله و دمنه در دنیای پسامدرن فعلی است؛ هرچقدر هم با آرا و عقاید نویسنده مخالف یا موافق باشیم. نویسنده کل جامعهی بشری را صرف نظر از آنكه موافقان یا مخالفان افكار خودش هستند، در چهارچوبی تمثیلی در قالب جانوران روی زمین تصویر کرده است تا از این تمثیل نتایجی بگیرد که ممكن است از جنبهی سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما با روح آن سازگار است.
موقعی که مخمصهی حیوانات جان رید را به زبان انگلیسی میخواندم و با مزرعهی حیوانات جورج اورول مقایسه کردم، یک نکته مدام از گوشه و کنار ذهنم سرک میکشید، اینکه فارغ از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالكتیك آثار ادبی جذاب است. چه در آرا و افکار سیاسی و چه در مكتبها و سبکهای ادبی، روشی که اورول یا جان رید در پیش گرفتند به نظرم ادامهی روش ایزوپ یا کلیله و دمنه در دنیای پسامدرن فعلی است؛ هرچقدر هم با آرا و عقاید نویسنده مخالف یا موافق باشیم. نویسنده کل جامعهی بشری را صرف نظر از آنكه موافقان یا مخالفان افكار خودش هستند، در چهارچوبی تمثیلی در قالب جانوران روی زمین تصویر کرده است تا از این تمثیل نتایجی بگیرد که ممكن است از جنبهی سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما با روح آن سازگار است.