Οι προμηθεϊκές τεχνολογικές εφαρμογές που σημάδεψαν το πέρασμα από τον δέκατο ένατο στον εικοστό αιώνα έδωσαν στην πειραματική επιστήμη μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση, η οποία την έκανε να πιστέψει πως έχει αποκλειστικό προνόμιο στη σημασιοδότηση του πραγματικού· η φιλοσοφία παραγκωνίστηκε ως παρωχημένη και κατά κάποιον τρόπο μη επαρκώς ελέγξιμη τοποθέτηση στα ίδια εκείνα παλαιά ζητήματα που τώρα περιήλθαν στη νέα δικαιοδοσία. Όμως οι παράπλευρες καταστροφικές συνέπειες της ίδιας αυτής τεχνοεπιστήμης, που ήταν μία από τις τραγικότερες εκπλήξεις του εικοστού αιώνα, ξαναθέτουν το ζήτημα περί των ορίων και των σκοπών της επιστήμης και δείχνουν περίτρανα την ανεπάρκεια του επιστημονικού λόγου να αντιμετωπίσει τις μη τεχνικές, "συγκροτητικές" του όπως θα λέγαμε, αρχές και προϋποθέσεις.
Το όνειρο της γνωσιολογικής εξάντλησης του πραγματικού συνιστά, ακριβώς, μια τρελή φαντασίωση παντοδυναμίας: οριστική αιχμαλωσία της φύσης και, οριακά, της ίδιας της κοινωνίας στη βούληση ενός ιερατείου των κατεχόντων . Scientia est potentia, δηλαδή - μέχρι τελικής κατακρημνίσεως!
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλεγόμενα
1. Είναι δυνατός ένας διάλογος θετικής επιστήμης και φιλοσοφίας;
2. Ιατρική-γνώση-εξουσία, και η γαλλική επιστημολογική σχολή
Παράρτημα: Για την προϊστορία της επιστημολογίας
3. Το τέλος της επιστημολογίας και η συνηγορία της γης
4. Το ψηφιακό και το αναλογικό
5. Φιλοσοφία και κοινωνική ανθρωπολογία: όψεις ενός διαλόγου
Επίμετρο: Για το γνωσιοθεωρητικό καθεστώς των μαθηματικών
Οι προμηθεϊκές τεχνολογικές εφαρμογές που σημάδεψαν το πέρασμα από τον δέκατο ένατο στον εικοστό αιώνα έδωσαν στην πειραματική επιστήμη μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση, η οποία την έκανε να πιστέψει πως έχει αποκλειστικό προνόμιο στη σημασιοδότηση του πραγματικού· η φιλοσοφία παραγκωνίστηκε ως παρωχημένη και κατά κάποιον τρόπο μη επαρκώς ελέγξιμη τοποθέτηση στα ίδια εκείνα παλαιά ζητήματα που τώρα περιήλθαν στη νέα δικαιοδοσία. Όμως οι παράπλευρες καταστροφικές συνέπειες της ίδιας αυτής τεχνοεπιστήμης, που ήταν μία από τις τραγικότερες εκπλήξεις του εικοστού αιώνα, ξαναθέτουν το ζήτημα περί των ορίων και των σκοπών της επιστήμης και δείχνουν περίτρανα την ανεπάρκεια του επιστημονικού λόγου να αντιμετωπίσει τις μη τεχνικές, "συγκροτητικές" του όπως θα λέγαμε, αρχές και προϋποθέσεις.
Το όνειρο της γνωσιολογικής εξάντλησης του πραγματικού συνιστά, ακριβώς, μια τρελή φαντασίωση παντοδυναμίας: οριστική αιχμαλωσία της φύσης και, οριακά, της ίδιας της κοινωνίας στη βούληση ενός ιερατείου των κατεχόντων . Scientia est potentia, δηλαδή - μέχρι τελικής κατακρημνίσεως!
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλεγόμενα
1. Είναι δυνατός ένας διάλογος θετικής επιστήμης και φιλοσοφίας;
2. Ιατρική-γνώση-εξουσία, και η γαλλική επιστημολογική σχολή
Παράρτημα: Για την προϊστορία της επιστημολογίας
3. Το τέλος της επιστημολογίας και η συνηγορία της γης
4. Το ψηφιακό και το αναλογικό
5. Φιλοσοφία και κοινωνική ανθρωπολογία: όψεις ενός διαλόγου
Επίμετρο: Για το γνωσιοθεωρητικό καθεστώς των μαθηματικών