Pavese swaps the sweeping Italian countryside of other novels for the bustle of a lively of Turin during the post-war years, in this haunting and lyrically pervasive work that only seemed to resonate stronger long after finishing it, partly down to its abrupt and tragic ending.The narrator, Clelia, a woman from Rome, returns to Turin to establish a local branch for her employer, a large and fashionable couturier. She is starting to lose the zest for life, and finds that the trappings of success,...

Clelia, Momina, Rosetta: tre diversi modi di affrontare la vita, tre diverse solitudini che tra cinismo, disillusione, delusione disperata, tentano inutilmente di comprender e far propria una vita e una società destinate sempre a fuggirle. Vite che si vedono contese tra il divertessement pascaliano - i continui divertimenti che stordiscono la coscienza dell'uomo e lo distolgono dal veder la propria misera vita - e i tentativi nietzschiani di concepir propri personali valori, ma che si scoprono p...

Basta leer unas pocas páginas de este título para darse cuenta de que, a pesar del carácter duro, frío y egoísta de Clelia, su protagonista, Cesare Pavese debía sentir una gran simpatía por ella. Seguramente por eso es fácil que el lector también le tome cariño a Clelia y perciba de inmediato que bajo la coraza que ella misma se ha impuesto hay una mujer sensible y vital.La carrera literaria de Pavese se desarrolló durante el régimen de Mussolini primero y la Guerra Mundial después. Fue persegui...

Clelia'dan tiksindim. ve her intiharın illa keskin bir anlamı olmak zorunda değil. kadın başlıklı kitapların başlığına çok takılmayın.Clelia biraz benim gibi ya da ben onun. Clelia ve ben gibiler bok attığımız yaşamları yaşamaya ve sonra onlara bok atmaya devam ederiz çünkü bizim için başka bir anlam yok.gerçi sizin de pek bi farkınız yok.her ne ise.kitabı fazla süründürdüm biliyorum. okumadım okumadım sonra pat diye bitirdim. bu yüzden ne kadar doğru ifade edebilirim bunu bilemiyorum. yine de

Κοπέλες ευτυχείς, κοπέλες δυστυχείς, αλλά προπάντων κοπέλες μόνες, που στροβιλίζονται ανήσυχα στην αγκαλιά του μεταπολεμικού Το(υ)ρίνου. Συνδιαλέγονται, σχεδόν περιφρονούν την ανδρική συντροφιά και αναζητούν στιγμές μακαριότητας στην εφήμερη απόλαυση μιας βόλτας, ενός δείπνου, μιας πολύβουης ομήγυρης. Δείχνουν ανεξάρτητες, αλλά είναι εξαιρετικά ευάλωτες. Και προπάντων μόνες. Ενδιαφέρουσα νουβέλα, φαινομενικά χωρίς σπουδαία πλοκή, μ’ έναν αργό ρυθμό που σε συνεπαίρνει κυρίως λόγω της λογοτεχνικότ...

Κ Ο Π Ε Λ Ε Σ Μ Ο Ν Ε Σ / Cesare PaveseΗ Κλέλια, γυρνώντας ξανά στο Το(υ)ρίνο όπου μεγάλωσε και αφήνοντας πίσω την ζωντανή και κοσμική Ρώμη θα ανακαλύψει πολλά για εκείνη και την ζωή της. Η επιτυχία και η προσπάθεια για καλύτερη ζωή που αναζητούσε, δεν της δίνουν πλέον κανένα νόημα, έτσι όταν γίνεται μέρος της κοσμικής παρέας της πόλης, θα συνειδητοποιήσει ότι, ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.‘’Το πραγματικό μου βίτσιο, ήταν η ευχαρίστηση που έβρισκα να μένω μόνη’’Όπως φαίνεται και από τον τίτλο το

Un libro que me ha gustado, agradable con una temática sencilla y de muy fácil lectura. Una obra tardía de este autor Italiano quien en su tiempo consiguió el reconocimiento unánime de la crítica y del público; sin embargo por alguna causa su obra ha caído en el olvido, excepto en algunos círculos literarios en donde sigue siendo una figura reconocida de la literatura italiana. La narración se desarrolla en la ciudad de Turín y alrededores, poco después de la segunda guerra mundial y el persona...

«او حتی به مرده‌ها شباهت ندارد. فقط دور لب‌ها کمی باد کرده، انگار اخم کرده باشد.»و تو را پیدا کرده‌اند، مرده، در اتاقی کرایه‌ای در ویاناپیونه.

Everybody’s talking and no one says a wordRichard Yates wrote about Eleven Kinds of Loneliness; in Among Women Only Cesare Pavese (1908-1950) evokes what might be one of its most piercing manifestations, the loneliness one experiences among others, surrounded by people. I was moved to read this brief novel because of watching Michelangelo Antonioni’s film adaptation Le Amiche and reading Natalia Ginzburg’s essay commemorating Pavese in The Little Virtues (Portrait of a Friend) and now look forwa...

Firstly, I need to say I can no longer write comments on Goodreads. Which explains why I've not been answering comments under my reviews. I've been partially locked out of my account. I received a message telling me I need to verify my account. Problem is, I no longer use the email account with which I originally signed on here and I can't remember the password. I'm waiting for that eureka moment when it suddenly flashes back centrestage in my mind. Both of the security questions completely baff...

Solitudini paralleleIl più bello fra i tre brevi romanzi che compongono "La bella estate" , opera vincitrice del Premio Strega 1950, anno in cui Cesare Pavese si tolse la vita. Da esso il regista Antonioni ha tratto il film "Le amiche" .Siamo a Torino nel dopoguerra. Il visitatore che giunge ora in questa città di nordica bellezza, passeggiando sotto i portici del centro, probabilmente non ha difficoltà ad immaginarla nei primi anni della ricostruzione.Il mondo che anima il romanzo è quello del

Herkesin yapısının, yolunun ayrı olduğunu anlamak için bir gece aynı yastığı paylaşmış olmak yeterliydi.”

Barátnők? Ezek? Hát akkor inkább egy karantén.Cléliát Rómából szülővárosába, Torinóba küldik, hogy nyisson meg egy divatcentrumot. Gondolnánk, ez egy "találkozás saját ifjúságunkkal"-regény, de nem: Clélia összeütközése múltjával csak egy igen erőtlen aspektusa a szövegnek. Helyette viszont ott vannak a csajok, akikkel hősünk bandázásba bonyolódik: többek között Momina, az alfanőstény, és Rosetta, aki épp most lábadozik egy Veronállal végrehajtott öngyilok-kísérlet után. Szeretem amúgy az ehhez

The title of this book in Italian is Tra donne sole which transliterates as ‘Among Single Women’. I’m not sure why R.W. Flint went with Among Women Only but then there were a few translation issues in this book, at least I’m putting them down to issues of translation considering Pavese’s reputation—certainly within his home country—as being one among the major authors of the 20th century. I mean, “he touched her cheek caressingly” is just bad. In Wikipedia I see the book’s has been translated as...

Yazarın okuduğum ilk kitabı olan bu romanda Pavase, yaşamına son verme isteğinin sinyalini bir karakteri aracılığı ile bize veriyor. Kadınlar, yaşam, ölüm, eşcinsellik, gençlik ve yaşlılık üzerine aforizmalarla dolu olan kitapta doğduğu yer olan Torino'ya dönüp, mağaza açmaya gelen Clelia'nın yaşamından küçük bir kesit anlatılıyor. Arka planda ise erkekler, sanatçılar ve dönemin bohem hayatı yer alıyor. Eğer yazar veya kitap ilginizi çekiyorsa kitaptan uyarlanarak yönetmenliğini Michelangelo Ant...

İlginç başlayıp ilerledikçe etkisini yitiren bir kitap oldu. Kitabın adıyla ilgili de soru işaretleri var, kitabın bazı dillerdeki çevirilerinde sıfat anlamındaki “yalnız”, bazılarında ise “sadece/yalnızca” anlamı kullanılmış. Türkçe çevirisi iki anlamı da veriyor gibi ancak yazarın hangisini kast ettiği hala bir muamma. Patti Smith’in favori yazarı olduğu için Pavese’yi uzun zamandır merak ediyordum ve bu sebeple okumaya karar verdim. Kitap Torino’ya mağaza açmak için yerleşen Clelia ve arkadaş...

INTRODUCEREO carte ce are neapărat nevoie de context pentru a putea fi înțeleasă.În primul rând, descrierea ne dezvăluie deja finalul romanului, care în mod normal nu ar fi un lucru tolerabil dacă nu ar fi în legătură directă cu finalul autorului în sine. Atât el, cât și unul dintre personajele sale, se sinucid. Există și o parte dezamăgitoare în această descriere, căci practic ne lipsește de elementul surpriză și mai mult decât atât, ne povestește întregul roman.Nimic mai mult nu se întâmplă de...

“...îmi povestea cât de tare o cuprindea uneori dezgustul - nu scârba de asta sau de aia, de o serată sau de un sezon, ci sila de a trăi, sila de toți și de toate, de timpul care trece așa de repede și totuși rămâne împietrit.”

نقطه‌ای احتمالی از زندگی هست که به آدم‌های اطرافت نگاه می‌کنی و می‌بینی پیر تر ها کودن، ‌هم‌سن‌هایت ابله و کوچک‌تر ها جلف‌اند. راوی داستان در چنین شرایطی، پس از سال‌ها به تورین، شهر کودکی‌اش برگشته تا برای کارفرمایش شعبۀ جدید فروشگاه لباس افتتاح کند. در همین حین با گروهی از زنان طبقۀ فرادست شهر دوست و وارد مهمانی‌ها و گردش‌هایشان می‌شود. زنانی که پیش‌تر از دور ستایششان می‌کرده و آرزو داشته روزی مثل آن‌ها شود از نزدیک بی‌هویت و باری‌به‌هرجهت به نظرش می‌رسند و حاضر نیست حتی لحظه‌ای جای آن‌ها باشد....

اول از همه این که این کتاب خیلی سرد و خشکه من دقیقا نمیتونم متوجه بشم که چه چیزی باعثش شده ولی یه سردی آزار دهنده ای داره که من میخواستم کتاب رو نیمه کاره رها کنن اصلا،جای تعجب نیست که آنتونیونی ازش اقتباس کرده،جهان اون و پاوزه به هم بی شباهت نیستن.نگاه پاوزه هم،نگاه بدبینانه ای به زندگی هستش و از ترس از زندگی کردن و پوچی زندگی و تکراری بودنش و رنج و عذاب خیلی حرف زده میشه طبیعتا(گویا خودکشی دغدغه اصلی پاوزه است).مسلما با این یک کتاب نمیتونم به داوری خاصی از پاوزه دست پیدا کنم،ضمن این که من خیل