15 yıllık bir intihar mektubu. O sonla karşılaşmamak için o kadar uzun bir süreye yaydım ki okumayı, bitirdiğimde yakın bir arkadaşımı kaybetmenin vereceği hüznü yaşadım. "İntihar düşüncesi hayata bir karşı çıkıştı. Ölmekle bu ölüm özleminden kurtulmuş olacaktın.""Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım."

As Cesare Pavese is one of my favourite novelists, one which I truly wanted to get inside of, it was a no brainer to read what turned out to be a most startling book. It was a pain to get hold of, and has now easily become the most expensive book I own, considering what I paid for it. But I see it as money well spent, as I've wasted far more on things that don't mean anything to me. This book brings me closer to Pavese, and I still now and again pick out at random some of the many interesting qu...

Quindici anni di vita di Pavese, quindici anni di pensieri e considerazioni. Cultura, elementi di poetica, rapporti, misoginia (un po' patetica, sinceramente...), trionfi letterari, ideologie e tanto tanto altro. Si entra in profondità nel mondo interiore del nostro scrittore e anche del suo iter creativo. Peccato che la forma diaristica non faccia proprio per me. Casco sempre nella tentazione di leggere i diari degli scrittori che apprezzo, ma ne esco sempre deluso. La scrittura è sempre fredda...

Yaşama Uğraşı okumayı hep istediğim; ama hep ertelediğim bir kitaptı. En sonunda okumaya başladığımda da ülkece "olağanüstü hal"lerden geçtiğimiz için, Ankara'da olayların yaşandığı yerlere oldukça yakın olmamdan ötürü ufak çapta travma yaşamamdan olayı kitaba biraz ara verip kafamı dağıtabileceğim bir iki kitap aldım araya. Aslında zamana yaya yaya okumak bu kitap için en doğrusu; çok daha fazla tat veriyor. Bu kitapta Pavese'in hayata, edebiyata, yazar olmaya, kadınlara, Shakespeare'e, dile, A...

"Ninguém se mata pelo amor de uma mulher. Matamo-nos porque um amor, não importa qual, nos revela a nós mesmos na nossa nudez, na nossa miséria, no nosso estado inerme, no nosso nada."O Ofício de Viver é o diário do poeta italiano Cesare Pavese, escrito nos últimos quinze anos da sua vida.Nele, Pavese comenta a sua obra e analisa a de outros escritores. Mas, principalmente, fala de si, da sua solidão e da sua falta de amor.Nas últimas páginas escreve sobre a sua última paixão não correspondida,

Un'incredibile miniera di stimoli. Altezze siderali o abisso. Il tormento di una sensibilità paradossale, percepita come altezza e limite. Costantemente sola, quindi. Testo talmente intenso e profondo da risultare a tratti doloroso, e nuovo ogni volta. Uno di quei libri da cui non mi separerò mai.

هذا ليس كتابًا، ولا قصيدة. هذا مدار حياة رهيفة، لشخص، تنقل بين السجون والحانات، والرفاق والرفيقات الذين ملّوا، ومللنَ، وتركوه لغيابات الزنزانة، والتفكّر في الوحدة، فأخرج لنا كتابًا، شِعرًَا، نقرؤه، ونقول للأيام: حسبكِ منه، أن لم تقدري على سلبه هذه المهنة الرفيعة: مهنة العيش، والتي يحسبون أن كل حيّ، يمكنه عيشها، أو امتهناها، ولا يطيقون. هذا كتاب للوحيدين، مدرسة لأصحاب العلاقات الغرامية المرهفة. تأمل لطيف، في العزلة، وعيشها، بوصفها حياةً، ولو جاءت برغمنا. بافيزي، هو أستاذ كتابات الوحيدين.

''Tiksiniyorum bütün bunlardan. Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım.''Pavese bu manidar cümlelerle bitiyor günlüğünü...

يوميات الأديب والمترجم الإيطالي تشيزاري بافيزيبدأ كتابتها سنة 1935 وحتى أيام قبل انتحاره سنة 1950يكتب عن نفسه وكأنه يراقبها ويحاسبها على التعثر والخيباتتأملات عن الحياة والشعر والكتابة وتحليل للأعمال الأدبية والفنيةانتقالات بين الفلسفة والعزلة والحب والمرأة آراؤه عن المرأة حادة ومتناقضة, في يومياته أثر واضح للمعاناة والألم في علاقتين حبالأولى انتهت بزواج الحبيبة من آخر, والثانية انتهت بهجره وسفرها لأمريكابافيزي أيضا كان من المناهضين للسلطة الفاشية حُكم عليه بالسجن والمنفى في جنوب إيطاليا لمدة 3

- şiir nedir?- mit nedir?- imge nedir?- acı nedir?- sevmek nedir?- kadın nedir?- sevişmek nedir?- erkek nedir?- çocukluk nedir?- memleket nedir?- yaşamak nedir?- din nedir?- tanrı nedir?- politika nedir?- arkadaş nedir?- başarı nedir?- ün nedir?- yazmak nedir?- intihar nedir?işte bırakın, pavese bunları size, birinci ağızdan öğretsin.-çıkarılmış satırlar ve halen o 'müstehcen' tekerleme için gidip kitabın italyancasını alacağım, ingilizce edisyonunda da yoklar çünkü. sonra oturup onları çevirip

Há livros assim, raros, que guardam a vida inteira. Neste diário — que, em muitos sentidos, é um não-diário —, à semelhança do que sucede nos textos autobiográficos de Kafka ou Séneca, a noção de biografia pulveriza-se na dimensão universal e altruísta da proposta.

"Zaferin tadını çıkarabilmemiz için ölülerin dirilmesi, yaşlıların gençleşmesi, uzaktaki dostlarımızın dönmesi gerekir. Biz bunun düşünü dar bir çevrede, bizim için bütün dünya sayılan bildik yüzler arasında kurmuştuk; şimdi büyüdüğümüze göre, yaptıklarımızın ve söylediklerimizin gene bu yüzlerde yansımasını isteriz. Oysa onlar yaşlanmış, ölmüş, kayıplara karışmışlardır. Bir daha dönmemecesine. Bu durumda umutsuzca çevremize bakar, bizi yalnız bırakan, ama bizi seven, yaptıklarımıza hayranlık du...

el mejor libro que leí este año. pienso extenderme.Cesare Pavese es impresionante, eso ya lo sabía, pero este diario es una joya irrepetible de la literatura.Está lleno de reflexiones sobre la poesía de una lucidez implacable, en un idioma frío, justo, seco. Tuve yo mismo que comentar pasajes enteros en mi propio diario sobre este diario.Pavese dice cosas que yo no vi escritas en ningún otro lado porque escribe con honor, como si lo que está diciendo, escribiendo en ese papel realmente fuera de

يتألم، تولد النفس، تتضاعف كالسرطان، تنزاح يمنةً، تنزاح يساراً ، تنكمش، تصعد، تهبط، تقلق، تتأمل، تنتقد، هي مفكرة، قارئة وحالمة، قديسة و عاهرة، عدوة و صديقة، تحب و تكره، تنام ، وتصحو؛ بين اختلاج و صراع، هي شرسة، تمزق، تقسو، تلين، تضطرب؛ بين أزيز و نشيج، وكذا أمشاج، كرٌّ وفرٌّ؛ معارك مع اله الداخل، معارك مع إله الخارج، تعصُّب، عصاب، تتصوف، تنشز، يقتاتها، تموت وتبعث من جديد. تلك و باختصار كانت يوميات بافيزي .

أذكر إني قرأته في الشهر التالي لوفاة أمي المفاجئة، كنت ساخطا ناقمًا، أقرأ وأقول للمؤلف بصوت مرتفع لكل خاطرة عدمية نعم أحسنت! ثم أمطرت تلك الليلة بشدة، أنظر للنافذة لعلها تأت لكنها لم تأت بالطبع.عندها ختمت الكتاب، وكنت معه أقرأ كتاب اللاطمأنينة لبيسوا..

"هذا الشعور بأنني محاصَر، خائر القوى، لم يراودني أبدا مثلما يراودني هذه الأيام. الخواء داخلي لم يُملأ ببصيص واحد من حيوية. أعرف جيدا أنني لن أمضي أبعد، وقيل ما يمكن قوله. أسوأ ما في الأمر هو أنني لا أستطيع الآن أن أسلم نفسي للفشل لأنني حققت بعض النجاح"

Reading diaries of real (dead) people has always made me uncomfortable, leaving me with the sense that I'm peeking into someone's life and soul, the inner workings of a brain that I have no acquaintance with. However reading Pavese's diaries was different. The fact that there's an occasional discourse on the technical sides of poetry and fiction may have made it so. You realize some time after that it's not that personal, indeed. Guilt gives way to criticism.One thing I really loathed was Pavese...

"مغفل في المعنى المبتذل ، العضال للكلمة . رجل لا يملك أدنى فكرة عن كيفية العيش ، لم يتطور أخلاقيا ، أبله لا طائل منه ، داعما نفسه بأفكار عن الإنتحار ، لكنه لا يقدم عليه " ...هكذا يصف تشيزاري بافيزي نفسه في احدى اليوميات ثم انت تقرأ ما يكتب مع علمك المسبق انه انهى حياته منتحرا !! انه السحر الغامض في صفحات هذه اليومياتالأدب كما يجب ان يكون ......فمن خلال قراءتي لهذه اليوميات فكرت أكثر من مرة بالكُتاب الذين يستسهلون الأدب عليهم من الله ما يستحقون .....يعاني الشاعر بافيزي لينتج رواية او قصيدة يمحصها...

A book that tears you apart and destabilizes you as if the hands of a clock had changed direction we say to ourselves asking a single question while reading this book: why most geniuses suffer from the pain of living? Through the clues, the author's elements give us about his discomfort in life. Despite that we become embedded in his perception of things that also go beyond our understanding, sometimes we find ourselves there. Even, and we identify with it, we keep asking ourselves the same ques...

Cosa potrei dire di questo libro? Di questo diario così consapevole - ripeness is all - sofferto, straziato, lucido e impegnato? Io non so cosa mi succeda con Pavese ma in sua presenza sento sempre una grande tenerezza. Uno stritolamento del cuore e dell’anima. Mi rimane sempre impresso il fatto che fin dagli anni dell’adolescenza ha avuto in mente come unico scopo e obiettivi prefissato il suicidio. Stoicamente ha portato avanti l’idea come un progetto e non come una scappatoia. Pensare di trov...