کتاب اختیارات شاعری و مقالههای دیگر در عروض فارسی اثر ابوالحسن نجفی، مجموعه مقالاتی است که در طی سالها فعالیت این شخصیت از او در نشریهها و مجلههای مختلف به چاپ رسیده است. اکثر این مقالات به موضوع تقطیع وزنها پرداختهاند. از معروفترین آثار نجفی میتوان «فرهنگ فارسی عامیانه»، «غلط ننویسیم» و ترجمهٔ فارسی کتاب «خانوادهٔ تیبو» را نام برد. او زبانشناس و مترجم ایرانی و عضوی از فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. نجفی در نجف متولد شد و پس از چند سال همراه خانواده به ایران آمد. او در دانشگاه تهران در رشتهٔ زبان فرانسه تحصیل کرد. رسالهٔ فارغالتحصیلیاش رسالهای دربارهٔ صادق هدایت به زبان فرانسوی بود. پس از آن او برای ادامهٔ تحصیل به فرانسه رفت و مقطع فوق لیسانس خود را در رشتهٔ زبانشناسی در دانشگاه سوربن پاریس گذراند. نجفی در حین نوشتن رسالهٔ دکترای خود، به دلایلی به ایران بازگشت. او کار نوشتن و ترجمه را با ترجمهٔ «بچههای کوچک قرن» نوشتهٔ کریستین روشفور آغاز کرد. ترجمهٔ این کتاب در فرانسه آغاز شده بود و کمی پس از بازگشت نجفی به ایران تکمیل شد و به چاپ رسید.
ابوالحسن نجفی تا سال ۱۳۴۹ در گروه ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان به عنوان استاد فعالیت میکرد. در سال ۱۳۴۹ به تهران نقلمکان کرد و در گروه زبانشناسی دانشگاه تهران به عنوان مدرس مشغول به کار شد. از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، در حوزهٔ سرپرستی، تنظیم و ویرایش متون در دانشگاه آزاد ایران فعالیت داشت و در همان زمان هم کتاب «مبانی زبانشناسی و کاربرد آن در زبان فارسی» را تألیف کرد. او پس از انقلاب، تا سال ۱۳۶۶ در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی مشغول به کار بود. نجفی در سال ۱۳۶۹ به فرهنگستان زبان و ادب پیوست و در سال ۱۳۸۳ مدیریت گروه ادبیات تطبیقی را بر عهده گرفت. مقالات و نقدهای دوفصلنامهٔ «ادبیات تطبیقی» زیر نظر ابوالحسن نجفی انجام میشد و به چاپ میرسید.
کتاب اختیارات شاعری و مقالههای دیگر در عروض فارسی اثر ابوالحسن نجفی، مجموعه مقالاتی است که در طی سالها فعالیت این شخصیت از او در نشریهها و مجلههای مختلف به چاپ رسیده است. اکثر این مقالات به موضوع تقطیع وزنها پرداختهاند. از معروفترین آثار نجفی میتوان «فرهنگ فارسی عامیانه»، «غلط ننویسیم» و ترجمهٔ فارسی کتاب «خانوادهٔ تیبو» را نام برد. او زبانشناس و مترجم ایرانی و عضوی از فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. نجفی در نجف متولد شد و پس از چند سال همراه خانواده به ایران آمد. او در دانشگاه تهران در رشتهٔ زبان فرانسه تحصیل کرد. رسالهٔ فارغالتحصیلیاش رسالهای دربارهٔ صادق هدایت به زبان فرانسوی بود. پس از آن او برای ادامهٔ تحصیل به فرانسه رفت و مقطع فوق لیسانس خود را در رشتهٔ زبانشناسی در دانشگاه سوربن پاریس گذراند. نجفی در حین نوشتن رسالهٔ دکترای خود، به دلایلی به ایران بازگشت. او کار نوشتن و ترجمه را با ترجمهٔ «بچههای کوچک قرن» نوشتهٔ کریستین روشفور آغاز کرد. ترجمهٔ این کتاب در فرانسه آغاز شده بود و کمی پس از بازگشت نجفی به ایران تکمیل شد و به چاپ رسید.
ابوالحسن نجفی تا سال ۱۳۴۹ در گروه ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان به عنوان استاد فعالیت میکرد. در سال ۱۳۴۹ به تهران نقلمکان کرد و در گروه زبانشناسی دانشگاه تهران به عنوان مدرس مشغول به کار شد. از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷، در حوزهٔ سرپرستی، تنظیم و ویرایش متون در دانشگاه آزاد ایران فعالیت داشت و در همان زمان هم کتاب «مبانی زبانشناسی و کاربرد آن در زبان فارسی» را تألیف کرد. او پس از انقلاب، تا سال ۱۳۶۶ در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی مشغول به کار بود. نجفی در سال ۱۳۶۹ به فرهنگستان زبان و ادب پیوست و در سال ۱۳۸۳ مدیریت گروه ادبیات تطبیقی را بر عهده گرفت. مقالات و نقدهای دوفصلنامهٔ «ادبیات تطبیقی» زیر نظر ابوالحسن نجفی انجام میشد و به چاپ میرسید.