Aan Willem Brakman werd de P.C. Hooftprijs in 1980 toegekend. Waar bij andere winnaars deze ultieme bekroning vaak kwam aan het eind van hun werkbare leven, was de prijs voor Brakman eerder aanleiding om het eens flink op een schrijven te zetten. Inmiddels heeft hij meer dan vijftig boeken gepubliceerd, waarvan 35 na de toekenning van de P.C. Hooftprijs. Brakmans debuut 'Een winterreis' verscheen in 1961. Het is een roman met autobiografische trekjes. Vooral is het een ode aan Brakmans vader.
De schrijver: 'Ik vind dat je als mens geen groter eerbetoon kunt geven dan dat je hem beschrijft zoals-ie is. Hij vond het hoogste niveau dat je kon bereiken onderwijzer. Toen ik arts werd, begreep-ie het niet meer. Ik kan met de hand op mijn hart beweren: ik heb verschrikkelijk veel van die man gehouden. Zo veel, dat ik het leven nooit vergeven heb dat hij aftakelde, zoals ik dat in 'Een winterreis' beschreven heb.'
Aan Willem Brakman werd de P.C. Hooftprijs in 1980 toegekend. Waar bij andere winnaars deze ultieme bekroning vaak kwam aan het eind van hun werkbare leven, was de prijs voor Brakman eerder aanleiding om het eens flink op een schrijven te zetten. Inmiddels heeft hij meer dan vijftig boeken gepubliceerd, waarvan 35 na de toekenning van de P.C. Hooftprijs. Brakmans debuut 'Een winterreis' verscheen in 1961. Het is een roman met autobiografische trekjes. Vooral is het een ode aan Brakmans vader.
De schrijver: 'Ik vind dat je als mens geen groter eerbetoon kunt geven dan dat je hem beschrijft zoals-ie is. Hij vond het hoogste niveau dat je kon bereiken onderwijzer. Toen ik arts werd, begreep-ie het niet meer. Ik kan met de hand op mijn hart beweren: ik heb verschrikkelijk veel van die man gehouden. Zo veel, dat ik het leven nooit vergeven heb dat hij aftakelde, zoals ik dat in 'Een winterreis' beschreven heb.'