Join today and start reading your favorite books for Free!
Rate this book!
Write a review?
¿Por qué no había leído a Piglia? Esa pregunta me vino a la cabeza un par de veces mientras leía este libro. Es una novela que es como un mueble lleno de sorpresas. No pregunté de qué trataba antes de empezarlo, por suerte. Es literatura, hablando de literatura. Una clase, te señala y cuenta dentro de su historia otras historias, se cuestiona la ficción, el escribir, de una manera increíble. ¿Qué les podría decir? Sobre lo que trata, bueno, hay muchas historias, pero en definitiva, es un libro q...
Όταν ο Κάφκα συνάντησε τον Χίτλερ «Πρέπει να μάθουμε από το νερό, που η κίνησή του κατατρώει με τον καιρό τη σκληρότητα της πέτρας. Οι σκληροί πάντοτε καταλήγουν ηττημένοι από το απαλό γλίστρημα του νερού της ιστορίας»Πνιγμένοι απο τα νερά της φιλοσοφίας,της ιστορίας και της λογοτεχνίας χρειαζόμαστε επειγόντως μια «τεχνητή αναπνοή» για να κρατηθούμε στη ζωή και να μαντέψουμε ο καθένας με το δικό του σκεπτικό απο τι υλικό είναι φτιαγμένη η ιστορία αυτού του βιβλίου. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είν...
Más que un comentario al libro, esto es una vergonzosa confesión. Empezaré diciendo que tuve que interrumpir la lectura tras terminar la primera parte de la novela. Argentina, años 70-80 del siglo pasado. Cinco personajes: un profesor e historiador, Marcelo Maggi, de oscuro pasado, obsesionado por un personaje argentino del siglo XIX, Enrique Ossorio, exiliado que ocupó su tiempo en Nueva York escribiendo su autobiografía; Emilio Renzi, sobrino de Maggi, escritor y heredero intelectual de su tío...
الرواية الأولى للكاتب الأرجنتيني ريكاردو بيجليا نشرت عام 1980رواية غير تقليدية.. متميزة بكل أبعادها السياسية والأدبية والسرديةالحدث الذي تقوم عليه هو بداية تعرُف الراوي الكاتب على خاله الذي لم يره من قبل والتواصل معه من خلال تبادل الرسائل, وسفره فيما بعد في محاولة لملاقاتهيكتب الخال عن حياة واحد من الرجال المُقربين للحاكم الدكتاتور روساس في القرن التاسع عشرومن خلال الرسائل والسيرة يمر على الأحداث التاريخية والسياسية في الأرجنتين أما الجزء الثاني فأكثر من ممتع عندما يجتمع كاتب وشاعر وفيلسوف, وتدو...
Se fossi io stesso il cupo inverno“We had the experience but missed the meaning, and approaches to the meaning restores the experience” T.S. EliotEmilio Renzi scrive un libro che parla di suo zio Marcelo Maggi, un professore idealista e ribelle che sta scrivendo la biografia di un personaggio oscuro e utopico, Enrique Ossorio, e conserva un segreto che verrà rivelato in una lunga notte dall'amico filosofo Tardewski. Libri dentro altri libri, metanarrazione, vite contenute dentro altre vite, stor...
Mi primer Piglia anuncia no ser el último. Esta novela, este juego detectivesco, consiguió encantarme en el primer párrafo y mantenerme ahí hasta el final. El juego de espejos de las cartas, las conversaciones donde lo pendiente es lo único importante, el silencio como espacio para levantar castillos y laberintos. Respiración artificial es un muy buen compuesto organismo, se mueve, repta, se esconde en las sombras de las esquinas permitiéndote el gozo de la emboscada. Los comentarios sobre liter...
La novela y sus antípodasEl complejo aparato portador de la verdad del escritor, andamio mas o menos resistente sobre el que reposa esa estructura que por años ha sostenido aquello que llamamos ficción, parece desmoronarse justo frente a nuestros ojos en la extraordinaria obra narrativa del escritor argentino Ricardo Piglia, en donde los elementos que la conforman y la manera en como estos elementos varían su posición dentro de la composición arquitectónica, girando a su vez alrededor de núcleos...
Admito: apenas terminé de leerlo googleé si lo de Kakfa y Hitler era verdad.
Some of my favorite passages from Artificial Respiration:Last night, for example, I stayed up until dawn discussing certain changes that could be made in the chess game with my Polish friend Tardewski. A game must be invented, he tells me, in which the functions of the pieces change after they stay in the same spot for a while; they should become stronger or weaker. Under the present rules the game does not develop, but always remains identical to itself. Only what changes is transformed, Tardew...
La erudición de Piglia es, por decirlo menos, comparable a la de Borges. Y su sentido del humor, también.
Respiración artificial se lee en un día. Primero a paso lento, prestando mucha atención a los detalles para luego aumentar el ritmo en una lectura rauda, de velocidad desmesurada. Esto sucede porque se compone de dos partes, bastante diferenciadas entre sí, las cuales se construyen en base a registros diferentes. Sin embargo, algo que Piglia mantiene en ambas es aquello que se llama polifonía de voces. En la primera parte Emilio Renzi, sobrino de Maggi, se instruye, a través del intercambio epis...
Re-reading this in English... why doesn't Goodreads have it? Lame, goodreads. Lame. Anyway, this is one of my favorite books. It's like reading literary theory set in fiction. It sounds about 9999x times better in Spanish, but then again, for what book is that *not* true, other than Grossman's wonderful "DQ." This English translation does a good job highlighting Piglia's Faulknerian style, combined with this oddly tense Hemingway terse detective fiction style (which is where Piglia's Onetti homa...
Absorbente. Aunque sigo sin entender por qué algunos escritores se empeñan en imitar a Bernhard. No a Bernhard, sino al Bernhard traducido por Miguel Sáenz.
La cosa più importante in una storia e ciò che non si racconta.Dura descrivere a parole un romanzo del genere (almeno per me….) .Una volta terminata la lettura e capito il senso ci si rende conto della genialità che c’è dietro alla sua costruzione.Per apprezzarlo e comprenderlo è fondamentale sapere che è stato scritto da Piglia nell’Argentina di fine anni 70, l’Argentina della dittatura, della Guerra Sporca e dei desaparecidos.Ci troviamo di fronte ad un romanzo che non ha una trama compiuta, d...
leggerlo in italiano mi avrebbe semplificato la vita: perché fino a rosas, mitre e sarmiento ci arrivo (a spanne), ma senza le note dell'edizione sur tanti riferimenti me li sarò sicuramente persi. leggerlo in italiano però mi avrebbe privato della gioia infinita di assistere a come piglia gioca con la lingua e la scrittura.e quindi sempre benedetto il giorno che ho deciso de aprender el castellano.
Premessa: questo libro richiede attenzione e concentrazione, non è la tipica lettura estiva (per questo, visto che ho avuto la bella idea di portarmelo in spiaggia, ho dovuto rileggerlo un paio di volte). Ê un libro originale, forse anche troppo. Originale nello stile, con la narrazione che passa dalla prima alla terza persona e poi a una stranissima “narrazione riferita” (non saprei come definirla diversamente): “una sera, raccontò Marconi, mi racconta Tardewski”, “apro, e nel farlo, dice Tarde...
La lectura de Respiración artificial provoca en sus lectores una suerte de fragmentación de la historia, donde pasado y presente borran los limites de la realidad y la ficción. Con una trama tirada sobre cartas sueltas, decenas de relatos que no llegaron a un final feliz, referencias intertextuales, homenajes a otras obras y autores, y porque no decir las conjeturas de algunos textos. Ensayo, autobiografía, crónica, escritura epistolar y critica literaria que hacen el texto trascienda.Con una es...
Una teoría de la literatura dentro de una conversación dentro una carta dentro de una novela. Esta novela es una espectacular caja china: erudita sin ser soberbia y con una destreza para narrar que sólo los argentinos tienen.
No sabría cómo catalogar Respiración artificial. Quizás describirla como "espiral narrativo", o "puesta en abismo sucesiva", incluso "rizoma", expresa cómo la trama se desdobla en varias capas que contienen y refieren a las demás. Con un dominio narrativo excepcional, Piglia logra tejer una sucesión de personajes que abarcan a Borges, Hitler, Heidegger y Kafka, por mencionar los más memorables, con un escenario que transita desde la política argentina de fines del dieciocho y el surgimiento de H...
Ricardo Piglia è argentino, classe 1941. Respirazione artificiale fu il suo primo romanzo, pubblicato nel 1980: un libro complesso, con una trama minimale che lega appena una successione incalzante di elementi storici, filosofici, letterari, di portata locale - argentina - e generale - europea soprattutto, data la prevalenza dei riferimenti culturali dal vecchio continente e la stessa origine di molti abitanti di quel paese sudamericano.Svicolando parecchio - di fronte alla varietà e complessità...
Este livro me aborreceu deveras na primeira parte, mas a segunda parte é tão brilhante e explicita a razão de ser daquela primeira de uma forma tão engenhosa que chega às vias da metalinguagem, de uma erudição cavalar, vou sair dessa leitura com uma boa dezena de livros a serem lidos, afinal, somente o Piglia para instigar na leitura de Mein Kampf.P.S. A julgar, há 531 fãs de Hitler no goodreads, ele deve ser um escritor muito bom mesmo. Rá!
Libro che finisce e vuoi buttarlo dalla finestra, ma non perché sia brutto, ma perché alla fine non da risposte: non da risposte sul perché “respirazione artificiale”, su Maggi, sul senatore, su come le due parti si leggano insieme, sulla vita di Enrique Ossorio. Ma Piglia ci aveva avvertito, nella prefazione, che avrebbe presentato un’opera con dei tagli alla Hemingway, che è più importante il non detto del detto. E infatti è così, o meglio, è più importante il non letto del letto. Piglia, lasc...
Αποσμασματική (;) παρουσίαση ιστορικών γεγονότων με φιλοσοφικές παρεμβολές και στοχασμούς,προσωπικότητες εμβληματικές/ή και όχι,το παρόν και το παρελθόν μπλεγμένα στην ίδια πρόταση στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, αν καταφέρεις να μην χαθείς στην (κυριολεκτικά) επίπεδη πολυπλοκότητά του, θα απολαύσεις ένα υπέροχο έργο. "Σε αυτή την αγρυπνία κανένας δεν ξυπνά,όλοι έχουν πεθάνει."5⭐
Respiración artificial (1980) es un libro en clave. Con otras muchas claves dentro. La historia principal intenta representar el clima de la Argentina de los años 80 y lo logra, porque plantea la forma de un enigma. El protagonista y el lector deben atravesar un laberinto de confusiones y misterios, laberinto creado para ocultar del mundo real un submundo desconocido y cruel, pero tan verdadero como el visible. Lamentablemente, no perdió actualidad. Pasaron treinta y cinco años y seguimos ciegos...
En algunas partes de este libro pensé: Rayuela. Del lado de allá, las conversaciones de Oliveira y el club de la Serpiente, pero mucho más clavados en literatura. Emilio Renzi es un personaje que bien podría ser heredero de Holiveira.Dos cosas, por un lado charlas que se prolongan por páginas y páginas, a las que se unen nuevos conversadores y que van cambiando de tema y a veces se desvían; por el otro teorías super interesantes sobre (eso que obsesiona a cierto autor argentino en sus ficciones)...
Piglia's insight into the many political subtexts of Argentina's bloodiest dictatorship - including civilian life under humanitarian crisis and ensuing/extreme social duress - in conjunction with his extreme literary prowess make this book something like discovering south sea pearls within a bewitching ocean of oysters: once you decode his many layers of signs, there are beautiful, meaningful rewards...
Qué raro... ¿Este libro es un clásico de la literatura argentina del siglo XX? No lo entendí, quiero creer. La única parte que me gustó es la final, todo el delirio de la historia de Tardewski. El resto me parecieron alardes de erudición.
que confuso todo 🤦🏻♀️
"Respiración artificial" es una novela compleja compuesta de muchos relatos cortos, algunos a manera de epistolarios, donde se conectan diversas épocas de la vida de personajes que tienen como común denominador un destino predispuesto, extraño y triste. La novela hace uso de material histórico y de referencias culturales, políticas y de teorías literarias que requieren conocimiento o por lo menos una curiosidad investigativa (tiempo) para hacerle frente a tanta sabiduría.La primera parte trata d...
Talvez Piglia tenha posto aqui mais especificidades históricas argentinas do que um brasileiro médio é capaz de reconhecer; talvez a estrutura de toda a primeira metade seja hermética demais para que eu tenha podido extrair dela qualquer significado; talvez o livro pedisse, para ser adequadamente decifrado, um leitor mais paciente do que eu; talvez Piglia seja um grande intelectual da literatura, mas não um grande escritor; não me sinto capaz de determinar qual ou quais dessas possibilidades são...